Wil je gaan consuminderen, dan heb je een uiteindelijk doel nodig. Anders hou je het niet vol. Doelen kunnen van alles zijn. Ons uiteindelijke doel was….. een vrijstaand huis met wat grond – midden in de natuur.
Ik ben een kind, opgegroeid in de natuur. Wij gingen elke zomer op vakantie, uiteraard in de natuur. Eerst huurden mijn ouders huisjes. Later kochten zij een vouwwagen en weer later werd deze ingeruild voor een caravan.
Kilometers hebben we gelopen in de mooiste natuurgebieden. Altijd in de vroege avond. We mochten niet praten en we moesten proberen om zo zacht mogelijk te lopen… Toen waren de ribbroeken in de mode en dat geruisloos lopen viel nog niet mee….Maar… wat hebben we veel gezien!!! Van wasbeer, moeflon, wilde zwijnen tot damherten en roedels edelherten, die voorbij denderden. Prachtig!
Mijn familie (van beide ouders) wonen op de Veluwe. Ook weer veel natuur… En… Ruimte om de deur… Vrijheid…
Mijn voorouders waren allemaal natuurmensen (boeren/arbeiders). Er moest hard gewerkt worden en ook dat is niet erg. Als het maar naar je toekomt.
De beste tip kwam van mijn overgrootouders…. Zij werkten rond 1900 in Koblenz (Duitsland) op een groot boerenbedrijf. Bauernhof ” Karthäuserhof”. We zijn er in de jaren 1970 nog eens wezen kijken. Aan de hand van de verhalen van mijn opa, konden we de plek terugvinden, maar van het boerenbedrijf was niets meer over. Het stuk werd klaargemaakt voor nieuwbouw.
Keihard hebben zij gewerkt en keihard gespaard voor een eigen boerderij. Dat ging prima tot de jaren 1920. Er kwam hyperinflatie in Duitsland en ondanks alle ingrepen van de regering in de jaren daarna, was – op een dag – het geld niets meer waard.. Daar sta je dan… Alles weg…
De geldbriefjes uit die tijd circuleren nog in de familie.
Wat nu… Mede door de onrustige tijden, zijn ze met het hele gezin terug verhuisd naar Nederland en zijn opnieuw begonnen. Eerst in Kampen en later konden ze een boerderij pachten op het landgoed “de Oldhorst” tussen Oldebroek en Wezep. Mijn vader is daar opgegroeid en als kind waren wij daar ook veel te vinden. Veilig in de bossen…
De gouden tip van mijn overgrootouders: Heb je geld… stop het in stenen…
Volgens mij hebben al hun nazaten, dit goed in de oren geknoopt. Want dat dit doorwerkt, dat snapt natuurlijk iedereen.
Indertijd konden wij een premie A woning kopen. (een tip van een tante uit de bewuste familie…. )
Dat was een mooie constructie. In een aantal jaren, kreeg je een mooi bedrag aan premie uitgekeerd. Deze losten wij extra af op de hypotheek. Evenals de vakantiebonnen. Zo zagen wij onze maandlasten ook steeds lager worden en dat extra geld werd ook weer gebruikt voor de extra aflossing.
In 2010 was het tijd voor een volgende stap. Wij kochten een vakantiehuis – in het bos – aan een rivier in Zweden. Daar moe(s)t nog wel het nodige aan opgeknapt worden, maar dat hoeft niet in 1 x. (Zie een eerder blog)
Eigenlijk zijn wij nog steeds bezig. Zomers buiten en ‘s winters binnen.
Sinds 2014 wonen wij hier permanent. Rust…. Ruimte…. Vrijheid…. Natuur…. Boerenleven….
Doel bereikt zou je zeggen… Maar nee…. Ons volgende doel is: zo onafhankelijk mogelijk worden van het systeem en dat hangt nauw samen met zoveel mogelijk zelfvoorzienend te leven….
Daar kunnen we – als we genoeg tijd hebben – nog een groot aantal jaren en heel wat blogjes mee vooruit!
